اوبرا عايده انشودة عشق

اوبرا عايده انشودة عشق تترنم على مسارح الاوبرا فى العالم اجمع

تحكى قصة قلبين نزفوا دماءا من قسوة هذا العالم

عايده قلبا بكى من حرقة الغرام

ذاق مرارة الفراق

قلبا لم يعر اهتماما لقسوة الرق ليفوز بنظرات خاطفه لعيون المعشوق

عايده صاحبة بهاء الملك ابنة مللك اثيوبيا وقعت هى وابيها فى ايد المصريين

ونجحت فى اخفاء سرها الملكى هى وابيها عمن اسروها

لم يكتفى القدربان تكون ذليلة الاسر فقط فوقعت فى اسر الحب

ليمتلك قلبها قائد الجند المصريين

ويسرى فى عروقها حبا تعرف انه نهايتها ونهاية مملكتها

ذلك القائد راداميس الذى صال وجال فى معاركه وسطر انتصاراته بدماء شعبها

وقع هو الاخر فى غرامها


ليكبل كلا منهما بقيود العشق

ويقع فى اسرها كما وقعت فى اسره

ذلك العشق الذى جر عليهما وابل من لعنات الالهه

واشعل نيران الغيره فى قلب امنيريس ابنة ملك مصر والتى طالما صلت لبتاح لتفوز بقلب القائد الشاب

وطار عقلها وجن جنون قلبها حين عرفت بحبه لعايده التى ما رات فيها غير جاريتها الاثيوبيه

اها عليك يا رادميس ذلك الشاب الذى اتعسته الاقدار وجعلته فى خدرة الشوق يبوح لمعشوقته بخطته العسكريه

غير عالم بانه يبوح لها بخطة تدمير مملكتها وقتل اهلها

لتكشف له سرها ويساعدها على الهرب

ويعتبره المصريين خان عهد الالهه

وجازف بمجد بلاده

ودفنوه حيا اسفل مذبح بيت الرب

وهناك داخل مقبرة راداميس كانت عايده تنتظره لتموت بين احضانه

وتكون اخرما تشهده شفتاها قبلة يلثم بها راداميس شفتاها

ويسيرا معا فى طريق الابديه طريق العشق

يادنيا ..يا وادى العبرات....وداعا

يا حلما ورديا حجبته الاحزان

ينفتح الخلد لنا لتموت روحانا

لتحلق فى فجر ابدى وضاء

فى حبة القلب

عيون تبحث عن الحب

خطا

فالحب هناواقف فى منتصف الشريان فى مكان ما بين القلب والعينان

كالجذوة فى رماد القلب تنتظر عيناه لتتسلل من اسوار العقل وتهب نسمات الحب

تشتعل الجذوة فى القلب وتنير فى مملكة الحب

لماذا احبه؟

لانه...................

يوم اجيب اكون فقدته

الحب حالة غير مبرره غيرمعقوله غيرمسئوله

ان تعشق ثناياه خباياه حتى خطوط يده

ان تؤمن بعبثيته بطفوليته بلحظات جنونه

لماذا احبه؟

لانه......................

يوم اجيب اكون فقدته

يوم رايته انغرس السهم فى حبة القلب

وعرفت ان نهايتنى ستكون بين يديه وبان اخر امنياتى ستكون قبلة من شفتيه

شمعه

شمعه

من منا لايبحث عن شمعه فى حياته عن ذلك الشعاع الرفيع من الضؤ فى نهاية النفق المظلم


من لايبحث عن ذلك الامل ليمنى نفسه بان الخلاص قريب

وبانه لاداعى للتخبط اكثر من ذلك

كلا منا له شمعته التى يامل نفسه بالوصول اليها

كان هناك

يقف فى نهاية الممر مديرا لى ظهره لم اكن ادرك حينها انه شمعتى

لم يخطر فى بالى انه نصف القلب الضائع منذ المولد

تعارف

روعة التواصل الانسانى مع حد متعرفوش هو ده اجمل حاجه فموضوع المدونات ده
ناس مفيش اى علاقه بينك وبينهم مفيش اى مصالح او حساسيات تخليهم يجاملوك
السمه الاساسيه الى تجمعهم انهم بشر بس بشر مفيش مال مفيش سلطه مفيش اجتماعيات
سعيده جدا بمدونتى وباى حد هيشاركنى فيها